De geschiedenis van Zuid-Tirol is het best te bestempelen als „onrustig“. Desondanks heeft Zuid-Tirol zich uiteindelijk kunnen ontwikkelen tot een van de florerendste gebieden van Italië en geldt met name door zijn autonomie en het voorbeeldig samenleven van drie taalgroepen en culturen als voorbeeldregio in Europa.
In de voorgeschiedenis liep niet alleen Ötzi door Naturno/Naturns en Merano en omgeving, maar waren het ook de Kelten en vooral de Retiërs. Zij werden bij een Romeinse veldslag in de Alpen overmeesterd en vervolgens teruggedrongen en „geretoromaniseerd“. Een overblijfsel van deze taal is nu nog te vinden in de Ladinische dalen van Zuid-Tirol. Na de ineenstorting van de Romeinse Rijk drongen vooral Bajuwarische stammen Zuid-Tirol binnen en werd de bevolking gegermaniseerd. In de middeleeuwen heersten de graven van Tirol, met name Meinhard II, met succes over het gebied, dat zijn naam dan ook aan het imposante Slot Tirol dankt. De stad kreeg steeds meer betekenis en in het munthuis van Merano werd de „Kreuzer“ geslagen, die later bepalend was voor de naam van de hele munteenheid. Na de heerschappij van Meinhard II verbleekte de roem, toen het graafschap Tirol werd ingelijfd bij het Habsburgse Rijk, de hoofdstad naar Innsbruck werd verlegd en het munthuis naar Hall. Merano en de dorpen eromheen verloren hun betekenis, leefden van de landbouw en ambachtswerk en werden met overstromingen, branden en de opkomende vrijheidsdrang in de 19e eeuw geconfronteerd.
Nadat Napoleon Tirol had afgepakt van Oostenrijk en toebedeeld aan Beieren, dat grote hervormingen wilde doorvoeren, kwam het volk in opstand. Als held van deze deels geslaagde strijd ging een eenvoudige waard uit het Passeiertal de geschiedenis in: Andreas Hofer. Na de nederlaag van Napoleon werd Tirol weer bij Oostenrijk ingelijfd.
Na deze turbulente tijd begon de tweede jeugd van Merano/Meran. Artsen onderkenden het gezondheidsbevorderende en weldadige klimaat van de stad, waarop de adel, intellectuelen en staatslieden uit heel Europa ernaartoe reisden en de stad aan internationale roem hielpen. Religies mengden zich, prachtige villa’s en parken kwamen tot stand en een hoogstaand cultuurprogramma hield de stemming erin bij het illustere gezelschap. Tot op de dag van vandaag is de mondaine charme van Merano nog te bespeuren!
De Eerste Wereldoorlog, fascisme en de onrust inzake de keuze om Duits te worden of Italiaans te blijven, de zogeheten „Option“, bepalen de verdere geschiedenis van de regio Merano en heel Zuid-Tirol. Na lang touwtrekken tussen de regeringen in Wenen, Bolzano/Bozen en Rome kon voor Zuid-Tirol een vorm van autonomie bereikt worden, die de Zuid-Tirolers in staat stelde, zich economisch en cultureel zelfstandig te ontplooien. Levenskwaliteit, een vooruitziende blik en welstand hebben snel de scherpe kantjes afgehaald van de aanvankelijke conflicten tussen de taalgroepen en bijgedragen aan een harmonisch samenleven. En dat maakt Zuid-Tirol nu zo uniek: een indrukwekkende natuur, een levenslustige bevolking en de vermenging van de alpine en mediterrane levensstijl en cultuur.